сва́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сва́йка сва́йкі
Р. сва́йкі сва́ек
Д. сва́йцы сва́йкам
В. сва́йку сва́йкі
Т. сва́йкай
сва́йкаю		 сва́йкамі
М. сва́йцы сва́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сва́йка (игра) сва́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сва́йка ж., в разн. знач. сва́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сва́йка, ‑і, ДМ свайцы; Р мн. сваек; ж.

1. Руская народная гульня, якая заключаецца ў тым, што вялікі тоўсты цвік кідаецца ў ляжачае на зямлі кольца, а таксама цвік для гэтай гульні. Гуляць у свайку.

2. У такелажнай справе — завостраны стрыжань, які служыць для рассоўвання пасмаў троса і іншых работ. Драўляная свайка. Жалезная свайка.

3. У рачным флоце — завостранае з аднаго канца бервяно, якое служыць рычагом пры зняцці судна з мелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́ечны сва́ечный; см. сва́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сва́ечный сва́ечны; см. сва́йка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)