сброд презр. зброд, род. збро́ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
на́валач ж., презр. сброд м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
на́брыдзь ж., разг., презр. сброд м., сво́лочь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зброд (род. збро́ду) м., презр. сброд; шу́шера м. и ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шу́шамець ж., обл.
1. сор м., му́сор м.;
2. бран. (ничтожные люди, сброд) шу́шера
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шу́шера ж.
1. собир., уст. (хлам) шу́шамець, -ці ж., хлам, род. хла́му м.;
2. (ничтожные люди, сброд) прост., бран. шу́шамець, -ці ж.; зброд, род. збро́ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Зброд ’бязладнае зборышча выпадковых людзей’ (ТСБМ), ’зборышча бадзяг’, ’свавольнік’ (Нас.). Рус. сброд ’тс’, укр. збрід ’зборышча бадзяг’. Sъbrodъ — аблаўтная форма назоўніка да дзеяслова bred‑ti (брасці, гл. брадзіць, брод). КЭСРЯ, 401. Збродзень ’свавольнік’ з суфіксам ‑ень да таго ж кораня; параўн. рус. сбродни ’бадзягі’, ст.-рус. XV ст. събродьнь ’бадзяга’ (Сразн.). Параўн. развіццё знач. у чэш. zbrodeň, zbrodně, польск. zbrodnia ’злачынства’, адкуль ст.-бел. (XVI ст.) збродня, збродзень і суч. дыял. збродня ’злачынства’ (Булыка, Запазыч., 118), Брукнер (648) тлумачыў zbrodnia як ’адход ад броду’, г. зн. ’дарогі’, што наўрад ці дакладна. Хутчэй тут пераход ад назвы сукупнасці бадзяг на ўчынак, які яны могуць зрабіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)