саўга́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саўга́сны саўга́сная саўга́снае саўга́сныя
Р. саўга́снага саўга́снай
саўга́снае		 саўга́снага саўга́сных
Д. саўга́снаму саўга́снай саўга́снаму саўга́сным
В. саўга́сны (неадуш.)
саўга́снага (адуш.)		 саўга́сную саўга́снае саўга́сныя (неадуш.)
саўга́сных (адуш.)
Т. саўга́сным саўга́снай
саўга́снаю		 саўга́сным саўга́снымі
М. саўга́сным саўга́снай саўга́сным саўга́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калга́сна-саўга́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. калга́сна-саўга́сны калга́сна-саўга́сная калга́сна-саўга́снае калга́сна-саўга́сныя
Р. калга́сна-саўга́снага калга́сна-саўга́снай
калга́сна-саўга́снае		 калга́сна-саўга́снага калга́сна-саўга́сных
Д. калга́сна-саўга́снаму калга́сна-саўга́снай калга́сна-саўга́снаму калга́сна-саўга́сным
В. калга́сна-саўга́сны (неадуш.)
калга́сна-саўга́снага (адуш.)		 калга́сна-саўга́сную калга́сна-саўга́снае калга́сна-саўга́сныя (неадуш.)
калга́сна-саўга́сных (адуш.)
Т. калга́сна-саўга́сным калга́сна-саўга́снай
калга́сна-саўга́снаю		 калга́сна-саўга́сным калга́сна-саўга́снымі
М. калга́сна-саўга́сным калга́сна-саўга́снай калга́сна-саўга́сным калга́сна-саўга́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дако́скі, ‑сак; адз. няма.

Разм. Завяршэнне касьбы. Саўгасныя хлопцы Пайшлі на дакоскі Па росах пякучых, Па золкай атаве. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўга́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да саўгаса, належыць яму. Саўгасная ўласнасць. □ Саўгасныя прысады тулілі пад сабою яшчэ густыя цені. Чорны.

2. Звязаны з вядзеннем гаспадаркі ў саўгасах. Саўгасная вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сце́жачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да сцежка. Лабановіч дайшоў да сцежачкі каля ветракоў і накіраваўся ў школу. Колас. Сцежачка вузкая, як толькі дваім размінуцца, бо ідзе яна праз саўгасныя пасевы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасе́ў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасеяць.

2. часцей мн. (пасе́вы, ‑аў). Тое, што пасеяна; палі, на якіх што‑н. засеяна, расце. Да самай дарогі падступалі пасевы высокага спелага жыта, пшаніцы, ячменю. Шамякін. Сцежачка вузкая, як толькі дваім размінуцца, бо ідзе яна праз саўгасныя пасевы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разміну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

1. Ідучы адзін другому насустрач, не сустрэцца; разысціся. Каб не размінуцца з Янкам, Лабановіч рашыў зайсці на яго ранейшую кватэру. Колас. А Жэня магла б і размінуцца з калонай, не заўважыць чалавека ў цывільным. Кулакоўскі.

2. Разысціся пры сустрэчы, не дакрануўшыся адзін да другога; не зачапіўшы адзін другога. — Пане Сурвіла, — сказаў вусаты шляхціц, — падайцеся крыху набок, і мы пройдзем паўз вас, размінёмся. Чорны. Сцежачка вузкая, як толькі дваім размінуцца, бо ідзе яна праз саўгасныя пасевы. Кулакоўскі. // Прайсці міма, не прыпыняючыся адзін каля другога. Глянулі [падпольшчыца і Клумаў] адзін на аднаго, ён пазнаў яе, не гледзячы на «маскарад», кіўнулі адзін аднаму — і размінуліся. Ус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)