сафа́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. сафа́ры сафа́ры
Р. сафа́ры сафа́ры
Д. сафа́ры сафа́ры
В. сафа́ры сафа́ры
Т. сафа́ры сафа́ры
М. сафа́ры сафа́ры

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сафа́ры, нескл., н.

1. Паляванне на буйных дзікіх жывёл у спецыяльных запаведніках у Афрыцы, а таксама самі запаведнікі, дзе дазволена такое паляванне.

Паехаць на с.

2. Паход, турпаездка, працяглае падарожжа ў экзатычныя краіны.

3. Адзенне з лёгкай гладкай тканіны ў асноўным ахоўнага колеру хакі з накладнымі кішэнямі, адстрочкай і пад.

Стыль с. па-ранейшаму актуальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сафа́ры-па́рк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сафа́ры-па́рк сафа́ры-па́ркі
Р. сафа́ры-па́рку сафа́ры-па́ркаў
Д. сафа́ры-па́рку сафа́ры-па́ркам
В. сафа́ры-па́рк сафа́ры-па́ркі
Т. сафа́ры-па́ркам сафа́ры-па́ркамі
М. сафа́ры-па́рку сафа́ры-па́рках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)