саты́рыка-гераі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саты́рыка-гераі́чны |
саты́рыка-гераі́чная |
саты́рыка-гераі́чнае |
саты́рыка-гераі́чныя |
| Р. |
саты́рыка-гераі́чнага |
саты́рыка-гераі́чнай
саты́рыка-гераі́чнае |
саты́рыка-гераі́чнага |
саты́рыка-гераі́чных |
| Д. |
саты́рыка-гераі́чнаму |
саты́рыка-гераі́чнай |
саты́рыка-гераі́чнаму |
саты́рыка-гераі́чным |
| В. |
саты́рыка-гераі́чны (неадуш.)
саты́рыка-гераі́чнага (адуш.) |
саты́рыка-гераі́чную |
саты́рыка-гераі́чнае |
саты́рыка-гераі́чныя (неадуш.)
саты́рыка-гераі́чных (адуш.) |
| Т. |
саты́рыка-гераі́чным |
саты́рыка-гераі́чнай
саты́рыка-гераі́чнаю |
саты́рыка-гераі́чным |
саты́рыка-гераі́чнымі |
| М. |
саты́рыка-гераі́чным |
саты́рыка-гераі́чнай |
саты́рыка-гераі́чным |
саты́рыка-гераі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саты́рыка-гумарысты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саты́рыка-гумарысты́чны |
саты́рыка-гумарысты́чная |
саты́рыка-гумарысты́чнае |
саты́рыка-гумарысты́чныя |
| Р. |
саты́рыка-гумарысты́чнага |
саты́рыка-гумарысты́чнай
саты́рыка-гумарысты́чнае |
саты́рыка-гумарысты́чнага |
саты́рыка-гумарысты́чных |
| Д. |
саты́рыка-гумарысты́чнаму |
саты́рыка-гумарысты́чнай |
саты́рыка-гумарысты́чнаму |
саты́рыка-гумарысты́чным |
| В. |
саты́рыка-гумарысты́чны (неадуш.)
саты́рыка-гумарысты́чнага (адуш.) |
саты́рыка-гумарысты́чную |
саты́рыка-гумарысты́чнае |
саты́рыка-гумарысты́чныя (неадуш.)
саты́рыка-гумарысты́чных (адуш.) |
| Т. |
саты́рыка-гумарысты́чным |
саты́рыка-гумарысты́чнай
саты́рыка-гумарысты́чнаю |
саты́рыка-гумарысты́чным |
саты́рыка-гумарысты́чнымі |
| М. |
саты́рыка-гумарысты́чным |
саты́рыка-гумарысты́чнай |
саты́рыка-гумарысты́чным |
саты́рыка-гумарысты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саты́рык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
саты́рык |
саты́рыкі |
| Р. |
саты́рыка |
саты́рыкаў |
| Д. |
саты́рыку |
саты́рыкам |
| В. |
саты́рыка |
саты́рыкаў |
| Т. |
саты́рыкам |
саты́рыкамі |
| М. |
саты́рыку |
саты́рыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фарс, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Тэатральная п’еса лёгкага, сатырыка-гумарыстычнага зместу.
2. перан. Нешта ганебнае, цынічнае.
Пусты ф.
|| прым. фа́рсавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
брыдкасло́ўе, ‑я, н.
Брыдкія, непрыстойныя словы, выразы; лаянка. Гультайства, брыдкаслоўе, п’янства — усё гэта трапляла ў поле зроку сатырыка. Бугаёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саты́рык, ‑а, м.
Пісьменнік, аўтар сатыр; прадстаўнік сатырычнага напрамку ў якім‑н. відзе мастацтва. К. Крапіва, выступаючы ў ролі драматурга, шмат у чым заставаўся верным свайму таленту бытапісальніка і сатырыка. Гіст. бел. сав. літ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)