сасма́глы, -ая, -ае.

1. Зняможаны ад смагі, гарачыні.

2. Перасохлы, запечаны (пра губы, рот).

Сасмаглыя губы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасма́глы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сасма́глы сасма́глая сасма́глае сасма́глыя
Р. сасма́глага сасма́глай
сасма́глае		 сасма́глага сасма́глых
Д. сасма́гламу сасма́глай сасма́гламу сасма́глым
В. сасма́глы (неадуш.)
сасма́глага (адуш.)		 сасма́глую сасма́глае сасма́глыя (неадуш.)
сасма́глых (адуш.)
Т. сасма́глым сасма́глай
сасма́глаю		 сасма́глым сасма́глымі
М. сасма́глым сасма́глай сасма́глым сасма́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сасма́глы

1. изны́вший, истоми́вшийся (от жа́жды);

2. пересо́хший; запёкшийся;

1, 2 см. сасма́гнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасма́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Зняможаны, змучаны ад смагі, гарачыні. [Хлопцы] прышкандыбалі дадому змучаныя і сасмаглыя. Ваданосаў. Пап’е сасмаглы падарожнік, Асушыць конь сваё карыта, А восень агалосіць пожні Птушыным развітальным крыкам. Вітка.

2. Перасохлы (пра губы, горла, рот). [Яўхім] выцер пачарнелыя, сасмаглыя губы, зморана супакоіў: — Духата. Мележ. // Вялы ад недахопу вільгаці (пра траву і пад.). Сасмаглыя пасевы з неба Адразу ўбачыла яна [навальніца] І прагрымела: — Дождж ім трэба, Жаўцее лён і збажына! Смагаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасмя́глы, -ая, -ае.

Тое, што і сасмаглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сма́глы, -ая, -ае.

Перасохлы, сасмаглы.

Смаглыя вусны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасмя́глы, см. сасма́глы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлу́нак, ‑нка, м.

Абл. Страўнік. Не да цвярозых думак, Калі сасмаглы шлунак Нібыта навылёт агнём пячэ. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасмя́глы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сасмаглы. Узрушаны Косця, з двара У скочыўшы хуценька ў дом, Сасмяглы, прыпаў да вядра, Напіўся сцюдзёнкі нагбом. Калачынскі. Аблізаўшы сасмяглыя, гаркаватыя губы, Лёдзя паспрабавала ўсміхнуцца. Карпаў. Сінія званочкі, сінія званкі Стаялі сасмяглыя, сонныя. Бураўкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сма́глы, ‑ая, ‑ае.

Перасохлы, сасмаглы. Прыкрыўшы маскай смаглы рот, Герой працягвае палёт І прабіваецца да сонца. Крапіва. З тых дзён, калі падносяць кубак славы, Я лішняе спакусы не глыну, Бо ўсё яшчэ мне помніцца гаркавы На смаглых вуснах прысмак палыну. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)