сасла́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сасла́ны сасла́ная сасла́нае сасла́ныя
Р. сасла́нага сасла́най
сасла́нае		 сасла́нага сасла́ных
Д. сасла́наму сасла́най сасла́наму сасла́ным
В. сасла́ны (неадуш.)
сасла́нага (адуш.)		 сасла́ную сасла́нае сасла́ныя (неадуш.)
сасла́ных (адуш.)
Т. сасла́ным сасла́най
сасла́наю		 сасла́ным сасла́нымі
М. сасла́ным сасла́най сасла́ным сасла́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сасла́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сасла́ны сасла́ная сасла́нае сасла́ныя
Р. сасла́нага сасла́най
сасла́нае		 сасла́нага сасла́ных
Д. сасла́наму сасла́най сасла́наму сасла́ным
В. сасла́ны (неадуш.)
сасла́нага (адуш.)		 сасла́ную сасла́нае сасла́ныя (неадуш.)
сасла́ных (адуш.)
Т. сасла́ным сасла́най
сасла́наю		 сасла́ным сасла́нымі
М. сасла́ным сасла́най сасла́ным сасла́ных

Кароткая форма: сасла́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сасла́ны

1. со́сланный, у́сланный;

2. заточённый;

1, 2 см. сасла́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасла́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад саслаць.

2. у знач. наз. сасла́ны, ‑ага, м.; сасла́ная, ‑ай, ж. Той (тая), хто быў адпраўлены ў ссылку, знаходзіцца ў ссылцы. Вярыга меў сярод сасланых вялікі аўтарытэт. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́сланный сасла́ны, мног. пассыла́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. саслаць.

2. Месца, куды сасланы хто-н.

Сібірская с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ссыльнака́таржны, ‑ага, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, сасланы на катаргу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заточённый зняво́лены, сасла́ны, паса́джаны; см. заточи́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасяле́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. Той, хто ўпершыню пасяліўся дзе-н. на новым, неабжытым месцы.

Пасяленцы на цалінных землях.

2. Той, хто сасланы на пасяленне (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліткатаржа́нін, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, сасланы на катаргу за рэвалюцыйную дзейнасць. Доўнар, былы падпольшчык і паліткатаржанін, урач па адукацыі, наогул любіў людзей. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)