сарці́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сарці́р |
сарці́ры |
| Р. |
сарці́ра |
сарці́раў |
| Д. |
сарці́ру |
сарці́рам |
| В. |
сарці́р |
сарці́ры |
| Т. |
сарці́рам |
сарці́рамі |
| М. |
сарці́ры |
сарці́рах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сарці́р, ‑а, м.
Разм. Прыбіральня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сорти́р прост. сарці́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)