сарма́ты, -таў ист. сарма́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарма́ты, ‑аў; адз. сармат, ‑а, М ‑маце, м.

Агульная назва качавых плямён, якія жылі галоўным чынам у стэпах Прычарнамор’я ў 3–4 ст. да н. э.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарма́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сарма́т сарма́ты
Р. сарма́та сарма́таў
Д. сарма́ту сарма́там
В. сарма́та сарма́таў
Т. сарма́там сарма́тамі
М. сарма́це сарма́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)