саржаве́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
саржаве́е |
саржаве́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
саржаве́ў |
саржаве́лі |
| ж. |
саржаве́ла |
| н. |
саржаве́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
саржаве́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саржаве́ць сов. заржа́веть, поржа́веть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саржаве́ць, ‑ее; зак.
Быць пераедзеным іржою. [Грасыльда:] — Дрот быў у агні, саржавеў, гнуўся, але дзе ты возьмеш што лепшае. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)