сарачня́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сарачня́ |
| Р. |
сарачні́ |
| Д. |
сарачні́ |
| В. |
сарачню́ |
| Т. |
сарачнёй
сарачнёю |
| М. |
сарачні́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сарачня́ ж., уст. со́рок;
с. снапо́ў — со́рок снопо́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сарачня́, ‑і, ж.
Уст. Сорак. Сарачня снапоў. □ Выйшлі на поле вязаўцы з сарачні хат і агледзеліся яны, што на такой шыры, на такім прасторы жменька іх. Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сарачня́ ’сорак (снапоў)’ (старое, ТСБМ), соротня́, сорокня́ ’тс’ (ТС), сарачня́, сарашня́ ’сорак штук чаго-небудзь’ (смарг., пух., Сл. ПЗБ). Да сорак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)