са́нта-дамі́нгскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. са́нта-дамі́нгскі са́нта-дамі́нгская са́нта-дамі́нгскае са́нта-дамі́нгскія
Р. са́нта-дамі́нгскага са́нта-дамі́нгскай
са́нта-дамі́нгскае
са́нта-дамі́нгскага са́нта-дамі́нгскіх
Д. са́нта-дамі́нгскаму са́нта-дамі́нгскай са́нта-дамі́нгскаму са́нта-дамі́нгскім
В. са́нта-дамі́нгскі (неадуш.)
са́нта-дамі́нгскага (адуш.)
са́нта-дамі́нгскую са́нта-дамі́нгскае са́нта-дамі́нгскія (неадуш.)
са́нта-дамі́нгскіх (адуш.)
Т. са́нта-дамі́нгскім са́нта-дамі́нгскай
са́нта-дамі́нгскаю
са́нта-дамі́нгскім са́нта-дамі́нгскімі
М. са́нта-дамі́нгскім са́нта-дамі́нгскай са́нта-дамі́нгскім са́нта-дамі́нгскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

са́нта-гертру́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. са́нта-гертру́да са́нта-гертру́ды
Р. са́нта-гертру́ды са́нта-гертру́д
Д. са́нта-гертру́дзе са́нта-гертру́дам
В. са́нта-гертру́ду са́нта-гертру́д
Т. са́нта-гертру́дай
са́нта-гертру́даю
са́нта-гертру́дамі
М. са́нта-гертру́дзе са́нта-гертру́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Са́нта-Дамі́нга

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз.
Н. Са́нта-Дамі́нга
Р. Са́нта-Дамі́нга
Д. Са́нта-Дамі́нга
В. Са́нта-Дамі́нга
Т. Са́нта-Дамі́нга
М. Са́нта-Дамі́нга

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

са́нто-доми́нгский са́нта-дамі́нгскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Са́нто-Доми́нго г. Са́нта-Дамі́нга нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкло, ‑а, н.

1. Цвёрды празрысты матэрыял, які атрымліваецца шляхам плаўлення і спецыяльнай хімічнап апрацоўкі кварцавага пяску з дабаўленнем некаторых іншых рэчываў. Бутэлечнае шкло. Каляровае шкло.

2. Тонкі ліст ці выраб, прадмет іншай формы з гэтага матэрыялу. Аконнае шкло. Лямпавае шкло. □ Адна фортка ў акне знята з крукоў і стаіць з пабітым шклом пры сцяне. Чорны. Віцінг сядзеў на заднім сядзенні, пазіраючы, як на ветравым шкле, перад тварам шафёра, гойдаецца, падскоквае на гумавай нітачцы Санта-Клаус — пацешны, чырванатвары гномік. Асіпенка. // зб. Посуд, мастацкія вырабы, упрыгожанні з гэтага матэрыялу. Гісторыю, Славу І сэрца народа Я ўбачыў і вызнаў На выстаўцы шкла! Гілевіч. // зб. Асобныя кавалкі такіх вырабаў; асколкі чаго‑н. Бітае шкло звонка храбусціць пад нагамі. Лынькоў.

3. перан.; чаго або якое. Пра тое, што сваёй празрыстасцю, лёгкасцю, крохкасцю і пад. нагадвае такі матэрыял. Глядзяцца — адбітыя ў завадзяў шкле — З нябёс у люстраную плошчу, Красу сваю бачаць, блакіт свой. Але Я воблакам тым не зайздрошчу. Куляшоў. Вятры і сонца струны павялі, На шкле азёр намецілі надрэзы, А заадно да горнаў кавалі Прыйшлі, каб іскры выкрасаць з жалеза. Калачынскі.

•••

Аптычнае шкло — выпуклае або ўвагнутае шкло ў аптычных прыладах; лінза.

Арганічнае шкло — сінтэтычны моцны празрысты матэрыял, падобны на звычайнае шкло; шырока выкарыстоўваецца ў тэхніцы і быце.

Бемскае (багемскае) шкло — аконнае шкло, якое адрозніваецца ад звычайнага вялікімі памерамі лістоў, чысцінёй і таўшчынёй.

Вадамернае шкло — шкляная трубка, злучаная з закрытай пасудзінай для непасрэднага назірання за ўзроўнем вады ў ім.

Венецыянскае шкло — мастацкая, галоўным чынам дутая пасуда, часта з налепленымі дэталямі, а таксама пацеркі, люстры і пад. вырабы, вытворчасць якіх пачалася з канца 13 ст. у Венецыі.

Люстранае шкло — тоўстае, паліраванае з двух бакоў шкло, якое скарыстоўваецца для вырабу люстраў, абсталявання вітрын і пад.

Павелічальнае шкло — лінза, якая дае павялічанае адлюстраванне прадмета.

Прадметнае шкло — шкляная пласцінка, на якой размяшчаюцца зрэзы тканак, мазкі крыві і пад. для вывучэння пад лупай або пад мікраскопам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)