санлі́вы, -ая, -ае.

Які вельмі любіць спаць, хоча спаць, схільны да сну, вялы.

Санлівае дзіця.

С. выгляд.

|| наз. санлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

санлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. санлі́вы санлі́вая санлі́вае санлі́выя
Р. санлі́вага санлі́вай
санлі́вае		 санлі́вага санлі́вых
Д. санлі́ваму санлі́вай санлі́ваму санлі́вым
В. санлі́вы (неадуш.)
санлі́вага (адуш.)		 санлі́вую санлі́вае санлі́выя (неадуш.)
санлі́вых (адуш.)
Т. санлі́вым санлі́вай
санлі́ваю		 санлі́вым санлі́вымі
М. санлі́вым санлі́вай санлі́вым санлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

санлі́вы сонли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які вельмі любіць спаць, які хоча спаць. У коміне вецер сярдзіта гудзе, Ды чуецца часам яшчэ пазяханне. Лянівай санлівай кабеты ўздыханне. Зарыцкі. На пустой вуліцы.. ішоў яшчэ санлівы хлопец-пастух. Мележ. / у знач. наз. санлі́вы, ‑ага, м. [Мікалай Пятровіч], праўда, нічога асаблівага не сказаў. Адчыніў дзверы пакоя, прывітаўся, паглядзеў і з парога заўважыў: — У нас санлівых не любяць... Нядзведскі. // Вялы (пра жывёл, насякомых і пад.). [Жукі] падалі на зямлю, як нежывыя, — санлівыя і лянівыя. Ваданосаў. // перан. Які знаходзіцца ў стане спакою; які навявае сон, сонны. Санлівае надвор’е. □ Не люблю пакручастае сцежкі, Ціхае, санлівае ракі. Прануза. Санлівая ранішняя ціша Галаў парушалася рэдкім шчабятаннем птушак. Дуброўскі. // перан. Бяздзейны, пасіўны, апатычны. Адарванасць ад мае, ад барацьбы народа ператварыла [Ігната Вярэню] ў «цень», зрабіла бездапаможным, санлівым. Хромчанка.

2. Уласцівы чалавеку, які хоча спаць; такі, як у чалавека, што хоча спаць. [Раман] глянуў на каня санлівымі вачамі, як бы аб нечым разважаючы. Колас. Адразу зніклі санлівыя выразы на тварах. І Бародка пачаў.. [гаварыць]. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сонли́вый санлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санлі́вец, -лі́ўца, мн. -лі́ўцы, -лі́ўцаў, м.

Санлівы чалавек.

|| ж. санлі́ўка, -і, ДМ -лі́ўцы, мн. -і, -лі́вак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угайда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Ад гайданкі прыйсці ў хваравіты або санлівы стан.

Угайдаўся ў верталёце.

|| незак. уго́йдвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

санлі́вец, ‑ліўца, м.

Санлівы чалавек; соня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угайда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Ад гайданкі прыйсці ў хваравіты або дрымотны, санлівы стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вераўча́ны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з вяроўкі. Вераўчаная аброць. □ Ішоў, памахваючы доўгай вераўчанай пугай, яшчэ санлівы хлопец-пастух. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)