са́міт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
са́міт |
са́міты |
| Р. |
са́міту |
са́мітаў |
| Д. |
са́міту |
са́мітам |
| В. |
са́міт |
са́міты |
| Т. |
са́мітам |
са́мітамі |
| М. |
са́міце |
са́мітах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Самі́т ’аксаміт’ (Бяльк.). Як бачна з тлумачэння, з аксаміт у выніку адпадзення першага склада.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)