са́міт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. са́міт са́міты
Р. са́міту са́мітаў
Д. са́міту са́мітам
В. са́міт са́міты
Т. са́мітам са́мітамі
М. са́міце са́мітах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

са́міт, -ту м. са́ммит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саміт

т. 14, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Самі́т ’аксаміт’ (Бяльк.). Як бачна з тлумачэння, з аксаміт у выніку адпадзення першага склада.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

са́міт

(англ. summit = літар. вяршыня, ад лац. summus = вышэйшы)

сустрэча, перагаворы кіраўнікоў дзяржаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Саміт тысячагоддзяў

т. 14, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

superpower [ˈs(j)u:pəˌpaʊə] n. звышдзяржа́ва; сі́ла, яка́я не ма́е сабе́ ро́ўных;

a superpower summit са́міт звышдзяржа́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

summit [ˈsʌmɪt] n.

1. вяршы́ня;

the summit of my ambitions мяжа́ маі́х імкне́нняў

2. са́міт, сустрэ́ча на вышэ́йшым узро́ўні;

summit talks перамо́вы на вышэ́йшым узро́ўні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

summit

[ˈsʌmɪt]

n.

1) верх -у m., верхаві́на, вярша́ліна f.

2) зэні́т -у m.

the summit of a career — зэ́ніт кар’е́ры

3) са́мітm., канфэрэ́нцыя, нара́да ў вярха́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)