само́тніцкі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
само́тніцкі |
само́тніцкая |
само́тніцкае |
само́тніцкія |
| Р. |
само́тніцкага |
само́тніцкай само́тніцкае |
само́тніцкага |
само́тніцкіх |
| Д. |
само́тніцкаму |
само́тніцкай |
само́тніцкаму |
само́тніцкім |
| В. |
само́тніцкі (неадуш.) само́тніцкага (адуш.) |
само́тніцкую |
само́тніцкае |
само́тніцкія (неадуш.) само́тніцкіх (адуш.) |
| Т. |
само́тніцкім |
само́тніцкай само́тніцкаю |
само́тніцкім |
само́тніцкімі |
| М. |
само́тніцкім |
само́тніцкай |
само́тніцкім |
само́тніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
само́тніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
само́тніцкі |
само́тніцкая |
само́тніцкае |
само́тніцкія |
| Р. |
само́тніцкага |
само́тніцкай само́тніцкае |
само́тніцкага |
само́тніцкіх |
| Д. |
само́тніцкаму |
само́тніцкай |
само́тніцкаму |
само́тніцкім |
| В. |
само́тніцкі (неадуш.) само́тніцкага (адуш.) |
само́тніцкую |
само́тніцкае |
само́тніцкія (неадуш.) само́тніцкіх (адуш.) |
| Т. |
само́тніцкім |
само́тніцкай само́тніцкаю |
само́тніцкім |
само́тніцкімі |
| М. |
само́тніцкім |
само́тніцкай |
само́тніцкім |
само́тніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
само́тніцкі отше́льнический, затво́рнический;
~кае жыццё — отше́льническая (затво́рническая) жизнь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
само́тніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да самотніка, належыць яму. Самотніцкае жыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
само́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Манах, пустэльнік, які жыве ў скіце.
2. перан. Чалавек, які пазбягае людзей, вядзе адасобленае жыццё.
|| ж. само́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. само́тніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отше́льнический
1. уст. пустэ́льніцкі;
2. перен. адзіно́тніцкі, само́тніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)