саматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саматы́чны |
саматы́чная |
саматы́чнае |
саматы́чныя |
| Р. |
саматы́чнага |
саматы́чнай
саматы́чнае |
саматы́чнага |
саматы́чных |
| Д. |
саматы́чнаму |
саматы́чнай |
саматы́чнаму |
саматы́чным |
| В. |
саматы́чны (неадуш.)
саматы́чнага (адуш.) |
саматы́чную |
саматы́чнае |
саматы́чныя (неадуш.)
саматы́чных (адуш.) |
| Т. |
саматы́чным |
саматы́чнай
саматы́чнаю |
саматы́чным |
саматы́чнымі |
| М. |
саматы́чным |
саматы́чнай |
саматы́чным |
саматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саматы́чны биол., мед. сомати́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае адносіны да сомы. Саматычныя клеткі.
2. Які мае адносіны да цела; цялесны. Саматычная мускулатура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сомати́ческий саматы́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)