самасе́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самасе́йны |
самасе́йная |
самасе́йнае |
самасе́йныя |
| Р. |
самасе́йнага |
самасе́йнай
самасе́йнае |
самасе́йнага |
самасе́йных |
| Д. |
самасе́йнаму |
самасе́йнай |
самасе́йнаму |
самасе́йным |
| В. |
самасе́йны (неадуш.)
самасе́йнага (адуш.) |
самасе́йную |
самасе́йнае |
самасе́йныя (неадуш.)
самасе́йных (адуш.) |
| Т. |
самасе́йным |
самасе́йнай
самасе́йнаю |
самасе́йным |
самасе́йнымі |
| М. |
самасе́йным |
самасе́йнай |
самасе́йным |
самасе́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самасе́йны, ‑ая, ‑ае.
Які вырастае з насення, што само асыпалася, рассеялася. Самасейны лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лу́шчык 1 ’лён-скакунец, самасейны лён, семя якога высыпалі ў купальскую ноч на магілу, каб выклікаць дождж’ (Уладз.; драг., КЭС). Да лу́шчыць (гл.). Матывацыя: лён адразу ж вылушчваўся, як толькі трохі паспяваў. Аналагічна ўтвораны лушчык ’лузан’ (ТС, віл., Сл. ПЗБ), а таксама лу́шчыкі ’расколатыя пруты, з якіх плялі кашы’ (паст., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)