самасе́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самасе́йны самасе́йная самасе́йнае самасе́йныя
Р. самасе́йнага самасе́йнай
самасе́йнае		 самасе́йнага самасе́йных
Д. самасе́йнаму самасе́йнай самасе́йнаму самасе́йным
В. самасе́йны (неадуш.)
самасе́йнага (адуш.)		 самасе́йную самасе́йнае самасе́йныя (неадуш.)
самасе́йных (адуш.)
Т. самасе́йным самасе́йнай
самасе́йнаю		 самасе́йным самасе́йнымі
М. самасе́йным самасе́йнай самасе́йным самасе́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самасе́йны самосе́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самасе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які вырастае з насення, што само асыпалася, рассеялася. Самасейны лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасе́йны wild wáchsend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самосе́йный самасе́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лу́шчык 1 ’лён-скакунец, самасейны лён, семя якога высыпалі ў купальскую ноч на магілу, каб выклікаць дождж’ (Уладз.; драг., КЭС). Да лу́шчыць (гл.). Матывацыя: лён адразу ж вылушчваўся, як толькі трохі паспяваў. Аналагічна ўтвораны лушчык ’лузан’ (ТС, віл., Сл. ПЗБ), а таксама лу́шчыкі ’расколатыя пруты, з якіх плялі кашы’ (паст., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)