самагу́ды

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. самагу́ды
Р. самагу́даў
Д. самагу́дам
В. самагу́ды
Т. самагу́дамі
М. самагу́дах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самагу́ды: гу́слі-с. нар.-поэт. гу́сли-самогу́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самагу́ды, ‑аў; адз. няма.

Нар.-паэт. У казках — гуслі, якія іграюць самі сабою. / у вобразным ужыв. Спяваюць вятры-самагуды. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самогу́ды / гу́сли-самогу́ды нар.-поэт. гу́слі-самагу́ды, род. гу́сляў-самагу́даў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)