саліда́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саліда́рны |
саліда́рная |
саліда́рнае |
саліда́рныя |
| Р. |
саліда́рнага |
саліда́рнай
саліда́рнае |
саліда́рнага |
саліда́рных |
| Д. |
саліда́рнаму |
саліда́рнай |
саліда́рнаму |
саліда́рным |
| В. |
саліда́рны (неадуш.)
саліда́рнага (адуш.) |
саліда́рную |
саліда́рнае |
саліда́рныя (неадуш.)
саліда́рных (адуш.) |
| Т. |
саліда́рным |
саліда́рнай
саліда́рнаю |
саліда́рным |
саліда́рнымі |
| М. |
саліда́рным |
саліда́рнай |
саліда́рным |
саліда́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саліда́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які выражае сваю салідарнасць (у 1 знач.) з кім‑, чым‑н.; аднадушны. [Ганя:] — Мы [бацькі] павінны аддаць .. [дзецям] усё сваё найлепшае... [Ванда Адамаўна:] — Я з вамі салідарна. Грамовіч.
2. У юрыспрудэнцыі — той, хто нясе сумесную з кім‑н. адказнасць. Салідарныя абавязацельствы. Салідарная адказнасць. Салідарныя адказчыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)