сала́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сала́тнік |
сала́тнікі |
| Р. |
сала́тніка |
сала́тнікаў |
| Д. |
сала́тніку |
сала́тнікам |
| В. |
сала́тнік |
сала́тнікі |
| Т. |
сала́тнікам |
сала́тнікамі |
| М. |
сала́тніку |
сала́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сала́тнік м., см. сала́тніца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сала́тнік, ‑а, м.
Тое, што і салатніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сала́тник м., сала́тница ж. сала́тнік, -ка м., сала́тніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Салядэ́рак, салатэ́рак ’сподак’ (Сл. ПЗБ), салітэ́рка ’талерка’ (Сл. Брэс.), саліты́рка ’міска’ (гом., Нар. сл.). З польск. salatierka, salaterka ’салатнік’. Апошняе з франц. salatiere ’тс’ (Брукнер, 480).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лакатнік ’вялікі гаршчок’ (Мат. Гом.), ц.-слав. лакоть, ст.-слав. лакътъ ’гаршчок’, укр. лакодан ’тс’. Ст.-слав. лексема некаторым! этымолагамі тлумачыцца як запазычанне са ст.-грэч. (іян.-атыч.) λήκυθος ’флакончык, сасуд для духмянага алею’, дарыйск. λακυθος ’тс’). Суф. ‑нік характэрны для бел. гаворак пры называнні посуду: салатнік, чайнік, сырнік ’клінок для сыру’ (Сцяцко, Афікс. наз., 162).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)