салане́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. салане́ц саланцы́
Р. саланцу́ саланцо́ў
Д. саланцу́ саланца́м
В. салане́ц саланцы́
Т. саланцо́м саланца́мі
М. саланцы́ саланца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салане́ц, -нцу́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м. (спец.).

Тып глебы стэпавых, пустынных зон, насычанай водарастваральнымі солямі, якія ў адрозненне ад саланчакоў утрымліваюцца не ў самым верхнім гарызонце, а на некаторай глыбіні.

|| прым. саланцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салане́ц, -нцу́ м. солоне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салане́ц, ‑нцу, м.

1. Глеба, насычаная солямі натрыю.

2. Возера ці крыніца з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

солоне́ц геол. салане́ц, -нцу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)