салане́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. салане́ц саланцы́
Р. саланцу́ саланцо́ў
Д. саланцу́ саланца́м
В. салане́ц саланцы́
Т. саланцо́м саланца́мі
М. саланцы́ саланца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

салане́ц, -нцу́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м. (спец.).

Тып глебы стэпавых, пустынных зон, насычанай водарастваральнымі солямі, якія ў адрозненне ад саланчакоў утрымліваюцца не ў самым верхнім гарызонце, а на некаторай глыбіні.

|| прым. саланцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салане́ц, -нцу́ м. солоне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салане́ц, ‑нцу, м.

1. Глеба, насычаная солямі натрыю.

2. Возера ці крыніца з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Саланец

т. 14, с. 101

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

солоне́ц геол. салане́ц, -нцу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sálzboden

m -s, -böden

struktúrloser ~ — саланча́к

struktúrförmiger ~ — салане́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

solanka

ж.

1. саляны раствор; расол;

2. разм. булка, пасыпаная соллю;

3. бат. салянка (Solsola L.);

4. саланец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

саламя́ Праліў (дыялектнае паўночнае ў наўгародскіх помніках — А. Г. Преображенский. Этимологическнй словарь русского языка, 1958, 354).

□ вв. Саланец, Саланевічы, Саламір'е Пол. (Бах.), в. Саломерычы Мін., в. Салані́ Стаўбц.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)