Саку́н ’чалавек, які постфікс ся ў зваротных дзеясловах вымаўляе як са’ (Серб., Шат., Скарбы). Ад незафіксаванага *сакаць з суф. ‑ун. Фасмер, 3, 548, гл. там жа і літ-py, як семантычную паралель прыводзіць егу́н, ягу́н — прозвішча беларусаў і інш. акаючага і якаючага рускага насельніцтва паводле характэрных асаблівасцяў маўлення.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Саку́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Саку́ны |
| Р. |
Саку́н
Саку́наў |
| Д. |
Саку́нам |
| В. |
Саку́ны |
| Т. |
Саку́намі |
| М. |
Саку́нах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)