са́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. са́дка са́дкі
Р. са́дкі са́дак
Д. са́дцы са́дкам
В. са́дку са́дкі
Т. са́дкай
са́дкаю		 са́дкамі
М. са́дцы са́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

са́дка I ж. (загрузка) тех. са́дка

са́дка II ж., спец. са́дка;

с. кухо́ннай со́лі — са́дка пова́ренной со́ли

са́дка III ж., охот. са́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́дка ж.

1. спец. (действие) саджа́нне, -ння ср.; (растений) паса́дка, -кі ж.;

2. (загрузка) техн. са́дка, -кі ж.;

3. спец. са́дка, -кі ж.; (о тканях) збяга́нне, -ння ср.; (оседание) асяда́нне, -ння ср.;

4. охотн. са́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́дка ​1, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. садзіць (у 7 знач.).

2. Спец. Тое, што пасаджана куды‑н. для апрацоўкі. Мартэнаўская печ на тры тоны садкі.

са́дка ​2, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Цкаванне злоўленага звера сабакамі; прывучванне маладых ганчакоў браць воўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Садо́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Садо́к
Р. Садка́
Д. Садку́
В. Садо́к
Т. Садко́м
М. Садку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

садо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. садо́к садкі́
Р. садка́ садко́ў
Д. садку́ садка́м
В. садо́к садкі́
Т. садко́м садка́мі
М. садку́ садка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

са́дачны I (к са́дка I) тех. са́дочный

са́дачны II (к са́дка II) спец. са́дочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асяда́нне ср. оседа́ние, оса́дка ж., са́дка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпако́ўня, ‑і, ж.

Жыллё для шпакоў у выглядзе невялікай будачкі, якая прымацоўваецца на доўгай жэрдцы або дрэве каля жылля. Новенькая беленькая шпакоўня ўзнеслася над яшчэ голымі кронамі невялічкага маладога садка. Дуброўскі. Кончыліся птушыныя спевы, а ў шпакоўнях і гнёздах аперыліся птушаняты. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаштава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што і чаго.

1. Тое, што і паспытаць, пакаштаваць. [Міхал:] Не скаштуеш ты [Нічыпар] садавіны са свайго садка, не зачэрпнеш мёду з вулляў, не паспытаеш сала. Кучар.

2. перан. Разм. Зведаць, зазнаць, адчуць на сабе. Усё пекла я зведаў кахання, Усе мукі яго скаштаваў. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)