савяня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. савяня́ савяня́ты
Р. савяня́ці савяня́т
Д. савяня́ці савяня́там
В. савяня́ савяня́т
Т. савянё́м савяня́тамі
М. савяня́ці савяня́тах

Іншыя варыянты: савянё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

савянё ср., см. савяня́

савяня́ и савянё, -ня́ці ср. совёнок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

савяня́ і савянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня савы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савянё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. савянё́ савяня́ты
Р. савяня́ці савяня́т
Д. савяня́ці савяня́там
В. савянё́ савяня́т
Т. савянё́м савяня́тамі
М. савяня́ці савяня́тах

Іншыя варыянты: савяня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

совёнок м. савяня́ и савянё, -ня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)