Рэ́шты, рашты, рышты ’прыстасаванне ў возе для пашырэння яго пагрузачнай пляцоўкі’ (Нар. словатв.). Відаць, з чэш. rešt, rošt ’бэлька, трама’ < ням. Rost ’краты’. Гл. яшчэ рошт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэ́шта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рэ́шта
Р. рэ́шты
Д. рэ́шце
В. рэ́шту
Т. рэ́штай
рэ́штаю
М. рэ́шце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкуры́цца, -куру́ся, -ку́рышся, -ку́рыцца; зак.

1. Зрабіцца чорным, рудым ад дыму.

А. каля вогнішча.

2. Скурыць свой тытунь да рэшты.

Абкурыўся дзед, няма чаго закурыць.

3. Зазнаць уздзеянне наркатычных рэчываў.

А. опіумам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канарэ́йка, ‑і, ДМ ‑рэшты; Р мн. ‑рэек; ж.

Пеўчая птушка з ярка-жоўтым апярэннем, больш вядомая як пакаёвая. У хаце віселі клеткі з канарэйкамі, чыжыкамі, вавёркамі. Бядуля.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ра́шты, рі́шты, ры́шты, рэ́шты толькі мн. л. ’прыстасаванне ў возе для пашырэння яго пагрузачнай пляцоўкі’ (малар., Нар. словатв.). Гл. рошт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́скрэбок ’маленькая булка хлеба з рэшты цеста’ (КСТ, Куч.); ’апошняе дзіця ў сям’і’ (КСТ). Гл. вы́скрабак ’тс’; да фанетыкі параўн. вузверыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абкуры́цца, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.

1. Зрабіцца рудым, чорным ад дыму, зазнаць уздзеянне дыму.

2. Скурыць свой тытунь, папяросы да рэшты. Ламко з двума байцамі зайшоў ноччу ў хату папрасіць самасаду — абкурыліся за дарогу. Шахавец.

3. Стаць больш зручным, прыемным для курэння. Люлька абкурылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Модлы 1 (мн.), модла ’малітва’, ’моцная просьба; маленне’ (ТСБМ, Яруш.), воран. ’набожныя людзі’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. модла ’малітва’ (XV ст.) запазычана са ст.-польск. modła < modlić się. Да малі́цца (гл.).

Модлы 2 ’ўзоры карункаў на канцы рушніка, вязаных рукамі з рэшты нітак асновы’ (петрык., Уладз.). Да мода (гл.). Суфікс ‑л‑ пад уплывам модла 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рышт 1 ’рыштаванне пры пабудове зруба вышэй вокнаў’ (ТС), ’козлы для падоўжанай распілоўкі калод’ (ТС), ры́шты, рэ́шты, ра́шты ’прыстасаванне ў возе для пашырэння яго пагрузачнай пляцоўкі’ (Нар. словатв.). Усечаная форма ад рыштава́нне (гл.), рышту́нак.

Рышт 2 ’месца, дзе цячэ невялікая рэчка’ (міёр., НС), ’роў, ручай’ (Бяльк.), ’канава’ (Нас.), ’ручай, рэчышча, роў’ (клім., ЛА 5), ’канава’ (Гарэц., Яруш.), ры́шта ’канава’ (Жд. 3). Ад рышто́к (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сда́ча ж.

1. (действие) зда́ча, -чы ж., здава́нне, -ння ср.;

сда́ча го́рода зда́ча го́рада;

сда́ча экза́менов зда́ча экза́менаў;

сда́ча кварти́ры в наём зда́ча (здава́нне) кватэ́ры ў наём;

2. (деньги) зда́ча, -чы ж., рэ́шта, -ты ж.;

◊

дать сда́чи а) даць рэ́шты; б) перен., разг. даць зда́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)