рэ́чыўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́чыўны рэ́чыўная рэ́чыўнае рэ́чыўныя
Р. рэ́чыўнага рэ́чыўнай
рэ́чыўнае		 рэ́чыўнага рэ́чыўных
Д. рэ́чыўнаму рэ́чыўнай рэ́чыўнаму рэ́чыўным
В. рэ́чыўны (неадуш.)
рэ́чыўнага (адуш.)		 рэ́чыўную рэ́чыўнае рэ́чыўныя (неадуш.)
рэ́чыўных (адуш.)
Т. рэ́чыўным рэ́чыўнай
рэ́чыўнаю		 рэ́чыўным рэ́чыўнымі
М. рэ́чыўным рэ́чыўнай рэ́чыўным рэ́чыўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́чыўны, -ая, -ае.

Які складаецца з рэчыва; матэрыяльны.

Р. свет.

○

Рэчыўныя назоўнікі — у граматыцы: назоўнікі, якія называюць аднародную масу, рэчыва (напр.: малако, жвір, тытунь).

|| наз. рэ́чыўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́чыўны веще́ственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́чыўны, ‑ая, ‑ае.

1. Матэрыяльны, прадметны, фізічны. Рэчыўны свет.

2. У лінгвістыцы — які абазначае назву рэчыва. Рэчыўныя назоўнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матэрыя́льны, -ая, -ае.

1. гл. матэрыял.

2. Рэчыўны, рэальны ў супрацьлегласць духоўнаму.

М. свет.

3. Які адносіцца да ўзроўню жыцця, даходу, заробку.

Матэрыяльнае становішча.

|| наз. матэрыя́льнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предме́тный

1. прадме́тны; (вещественный) рэ́чыўны;

2. (тематический) прадме́тны; тэматы́чны;

предме́тный указа́тель прадме́тны паказа́льнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веще́ственный

1. (состоящий из вещества) рэ́чыўны; (материальный) матэрыя́льны;

2. (состоящий из вещей) рэ́чавы;

веще́ственное доказа́тельство юр. рэ́чавы до́каз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́шына ’крошка’: да абеду нават рошыны ня было ў роця (навагр., Нар. словатв.). Утварэнне з суф. адзінкавасці ‑ін‑а ад крош‑к‑а як дзярніна ’кавалак дзёрну’, вераўчына ’кавалак вяроўкі’, дзе ў якасці ўтваральнага выступае рэчыўны назоўнік, які абазначае цэласную масу, што можа распадацца на асобныя кавалкі. Страта пачатковага к‑, магчыма, пад уплывам раса́, параўн. расінкі ў роце не было. Гл. крошка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

матэрыя́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да матэрыі (у 1, 2 знач.); рэчыўны, рэальны. Матэрыяльны свет.

2. Які мае адносіны да матэрыялу (у 1 знач.). [Вагуцкі] зайшоў на матэрыяльны склад. Ля стэлажоў корпаўся Чычын. Лынькоў.

3. Звязаны з валоданнем маёмасцю, сродкамі для існавання, даходамі, грашамі. Матэрыяльнае становішча. Матэрыяльная дапамога. □ Чалавек адмаўляецца ад павышэння, ад значна большага заробку і іншых матэрыяльных выгод, ад пераезду ў горад, каб працаваць у далёкім раёне, у гушчы народа, — што ж можна сказаць пра яго, акрамя пахвалы? Шамякін.

•••

Матэрыяльная забяспечанасць гл. забяспечанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)