рэ́тра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. рэ́тра рэ́тра
Р. рэ́тра рэ́тра
Д. рэ́тра рэ́тра
В. рэ́тра рэ́тра
Т. рэ́тра рэ́тра
М. рэ́тра рэ́тра

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэ́тра.

1. нескл., н. Усё старадаўняе, што ўзнаўляе старое, мінулае.

Мода на р.

2. нязм. Стары, старадаўні, які ўзнаўляе старадаўнасць, даўніну.

Танцы ў стылі р.

Абсталяванне ў стылі р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́тра

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
рэ́тра - -

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэ́тра нескл., ср., разг., в разн. знач. ре́тро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ре́тро

1. сущ. рэ́тра нескл., ср.;

2. прил. рэ́тра неизм.;

стиль ре́тро стыль рэ́тра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)