‘геадэзічны знак’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| рэпе́ры | ||
| рэпе́ра | рэпе́раў | |
| рэпе́ру | рэпе́рам | |
| рэпе́ры | ||
| рэпе́рам | рэпе́рамі | |
| рэпе́ры | рэпе́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
‘геадэзічны знак; сукупнасць вектараў; пункт на мясцовасці ці ў паветры’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| рэ́перы | ||
| рэ́пера | рэ́пераў | |
| рэ́перу | рэ́перам | |
| рэ́перы | ||
| рэ́перам | рэ́перамі | |
| рэ́перы | рэ́перах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
‘выканаўца рэпа’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| рэ́перы | ||
| рэ́пера | рэ́пераў | |
| рэ́перу | рэ́перам | |
| рэ́пера | рэ́пераў | |
| рэ́перам | рэ́перамі | |
| рэперу | рэ́перах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. У геадэзіі — спецыяльны знак для абазначэння і замацавання на мясцовасці пункта з вызначанай вышынёй.
2. У матэматыцы — сукупнасць лінейна незалежных вектараў, узятых у пэўным парадку і адкладзеных ад агульнага пачатку.
3. Дапаможны пункт на мясцовасці ці ў паветры, па якім робіцца прыстрэлка з далейшым пераносам агню для паражэння цэлі.
[Фр. repère — метка, знак, зыходны пункт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ре́пер
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)