рэко́рд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэко́рд |
рэко́рды |
| Р. |
рэко́рда |
рэко́рдаў |
| Д. |
рэко́рду |
рэко́рдам |
| В. |
рэко́рд |
рэко́рды |
| Т. |
рэко́рдам |
рэко́рдамі |
| М. |
рэко́рдзе |
рэко́рдах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рэкарды́зм, ‑у, м.
У спорце: празмернае імкненне да рэкордаў, выкліканае нездаровай канкурэнцыяй; захапленне рэкордамі, пагоня за рэкордамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэкардсме́нства, ‑а, н.
Празмернае імкненне да рэкордаў; захапленне рэкордамі. Другі конкурс шмат новага даў у параўнанні з першым. Калі ў першым былі адзнакі пэўнага рэкардсменства, дык у другім разгарнулася барацьба за якасць работы, за агульны рост усяго калектыву паравознікаў. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)