рэдынго́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэдынго́т |
рэдынго́ты |
| Р. |
рэдынго́та |
рэдынго́таў |
| Д. |
рэдынго́ту |
рэдынго́там |
| В. |
рэдынго́т |
рэдынго́ты |
| Т. |
рэдынго́там |
рэдынго́тамі |
| М. |
рэдынго́це |
рэдынго́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэдынго́т м., уст. (род сюртука) рединго́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэдынго́т, ‑а, М ‑гоце, м.
Уст. Доўгі сурдут шырокага крою для верхавой язды.
[Англ. riding-coat.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рединго́т (род сюртука) уст. рэдынго́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)