рэдынго́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэдынго́т рэдынго́ты
Р. рэдынго́та рэдынго́таў
Д. рэдынго́ту рэдынго́там
В. рэдынго́т рэдынго́ты
Т. рэдынго́там рэдынго́тамі
М. рэдынго́це рэдынго́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэдынго́т м., уст. (род сюртука) рединго́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэдынго́т, ‑а, М ‑гоце, м.

Уст. Доўгі сурдут шырокага крою для верхавой язды.

[Англ. riding-coat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдынго́т

(фр. redingote, ад англ. reding coat = сурдут шырокага крою для верхавой язды)

1) доўгі сурдут шырокага крою для верхавой язды;

2) асаблівы крой жаночага верхняга адзення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рединго́т (род сюртука) уст. рэдынго́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)