рэда́кцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэда́кцыя |
рэда́кцыі |
| Р. |
рэда́кцыі |
рэда́кцый |
| Д. |
рэда́кцыі |
рэда́кцыям |
| В. |
рэда́кцыю |
рэда́кцыі |
| Т. |
рэда́кцыяй
рэда́кцыяю |
рэда́кцыямі |
| М. |
рэда́кцыі |
рэда́кцыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэда́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. гл. рэдагаваць.
2. Разнавіднасць тэксту якога-н. твора.
Раман у дзвюх рэдакцыях.
3. Тая ці іншая фармулёўка, выказванне думкі.
Пункт пратакола ў новай рэдакцыі.
4. Група работнікаў, што рэдагуюць якоен. выданне, а таксама аддзел выдавецтва, які рыхтуе рукапісы да друку.
Галоўная р.
Тэхнічная р.
Р. мастацтва.
|| прым. рэдакцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэда́кцыя ж., в разн. знач. реда́кция;
кні́га пад ~цыяй прафе́сара — кни́га под реда́кцией профе́ссора;
но́вая р. апо́весці — но́вая реда́кция по́вести;
заўва́га ад ~цыі — примеча́ние от реда́кции;
у памяшка́нні ~цыі — в помеще́нии реда́кции
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэда́кцыя, ‑і, ж.
1. Праўка, рэдагаванне тэксту. Рэдакцыя артыкула.
2. Пэўная фармулёўка або тэкст, якія чым‑н. адрозніваюцца ад падобных фармулёвак або тэкстаў. Пункт пратакола ў новай рэдакцыі. Другая рэдакцыя рамана. □ Многія раннія вершы Таўлая маюць па некалькі зусім розных рэдакцый. Арочка. Калі новая рэдакцыя — гэта этап у літаратурнай гісторыі тэксту пэўнага твора, то новы помнік — гэта пэўны этап у гісторыі цэлага жанру. Чамярыцкі.
3. Кіраўніцтва выданнем (кнігі, часопіса і пад.). Кніга пад рэдакцыяй прафесара.
4. Калектыў рэдактараў, работнікаў, якія кіруюць перыядычным органам друку. Пазней, па заданню рэдакцыі, мне давялося самому зайсці ў той домік пад соснамі. Брыль. — Я прыехаў здалёк, ад рэдакцыі, і хачу паглядзець, як людзі жывуць. Галавач. // Група работнікаў, якія займаюцца апрацоўкай і падрыхтоўкай тэксту рукапісу да выдання.
5. Памяшканне, дзе працуюць рэдакцыйныя работнікі. Пазваніць у рэдакцыю. Зайсці ў рэдакцыю. □ Я ўспомніў, што мне яшчэ трэба пабываць у рэдакцыі раённай газеты, і паехаў у горад. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэдагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; незак., што.
1. Правяраць і выпраўляць тэкст пры падрыхтоўцы да друку.
Р. артыкул.
2. Кіраваць выданнем чаго-н.
Р. штогоднік.
|| зак. адрэдагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.).
|| наз. рэдагава́нне, -я, н. і рэда́кцыя, -і, ж.
Рэдагаванне тэксту.
Манаграфія пад рэдакцыяй прафесара.
|| прым. рэдакцы́йны, -ая, -ае.
Рэдакцыйная калегія.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
літрэда́кцыя ж. (літарату́рная рэда́кцыя) литреда́кция (литерату́рная реда́кция)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кінаінфарма́цыя, ‑і, ж.
Інфармацыя пра бягучыя падзеі сродкамі кіно. Рэдакцыя кінаінфармацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перасо́ўны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і перасовачны. Перасоўны цырк. □ Перасоўны вулей нагадвала франтавая рэдакцыя. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
политреда́кция (полити́ческая реда́кция) ист. палітрэда́кцыя, -цыі ж. (паліты́чная рэда́кцыя).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
праўдзі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да праўдзіста, да газеты «Правда». Праўдзісцкая рэдакцыя. □ Здаралася, што я па некалькі разоў перачытваў праўдзісцкія артыкулы, фельетоны і нарысы. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)