рэ́генцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рэ́генцтва
Р. рэ́генцтва
Д. рэ́генцтву
В. рэ́генцтва
Т. рэ́генцтвам
М. рэ́генцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́генцтва ср., в разн. знач. ре́гентство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́генцтва, ‑а, н.

1. Часовае праўленне ў манархічных краінах адной або некалькіх асоб з выпадку хваробы, працяглага адсутнічання, непаўналецця манарха і г. д.

2. Званне, пасада рэгента.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ре́гентство рэ́генцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)