рэ́генцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рэ́генцтва
Р. рэ́генцтва
Д. рэ́генцтву
В. рэ́генцтва
Т. рэ́генцтвам
М. рэ́генцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэ́генцтва ср., в разн. знач. ре́гентство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́генцтва, ‑а, н.

1. Часовае праўленне ў манархічных краінах адной або некалькіх асоб з выпадку хваробы, працяглага адсутнічання, непаўналецця манарха і г. д.

2. Званне, пасада рэгента.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгенцтва

т. 13, с. 547

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэ́генцтва н. паліт. Regéntschaft f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэ́генцтва

(ад рэгент)

часовае праўленне ў манархічных краінах адной або некалькіх асоб, калі трон незаняты або манарх не можа здзяйсняць уладу з-за хваробы, непаўналецця, працяглай адсутнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ре́гентство рэ́генцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

regencja

ж. рэгенцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Regéntschaft

f -, -en рэ́генцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

regency

[ˈri:dʒənsi]

n., pl. -cies

рэ́генцтва n.; рэ́генты pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)