рыфмава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рыфмава́ны рыфмава́ная рыфмава́нае рыфмава́ныя
Р. рыфмава́нага рыфмава́най
рыфмава́нае		 рыфмава́нага рыфмава́ных
Д. рыфмава́наму рыфмава́най рыфмава́наму рыфмава́ным
В. рыфмава́ны (неадуш.)
рыфмава́нага (адуш.)		 рыфмава́ную рыфмава́нае рыфмава́ныя (неадуш.)
рыфмава́ных (адуш.)
Т. рыфмава́ным рыфмава́най
рыфмава́наю		 рыфмава́ным рыфмава́нымі
М. рыфмава́ным рыфмава́най рыфмава́ным рыфмава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыфмава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рыфмава́ны рыфмава́ная рыфмава́нае рыфмава́ныя
Р. рыфмава́нага рыфмава́най
рыфмава́нае		 рыфмава́нага рыфмава́ных
Д. рыфмава́наму рыфмава́най рыфмава́наму рыфмава́ным
В. рыфмава́ны (неадуш.)
рыфмава́нага (адуш.)		 рыфмава́ную рыфмава́нае рыфмава́ныя (неадуш.)
рыфмава́ных (адуш.)
Т. рыфмава́ным рыфмава́най
рыфмава́наю		 рыфмава́ным рыфмава́нымі
М. рыфмава́ным рыфмава́най рыфмава́ным рыфмава́ных

Кароткая форма: рыфмава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рыфмава́ны рифмо́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыфмава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад рыфмаваць.

2. у знач. прым. Такі, у якім ёсць рыфма, з рыфмамі, у якім рыфмуюцца радкі. Рыфмаваная песня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рифмо́ванный рыфмава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рае́шнік, ‑а, м.

1. Акцёр, які паказвае раёк ​1 (у 1, 2 знач.).

2. Рыфмаваны, пераважна сатырычны маналог на злабадзённую тэму. Часта мы працавалі разам, выкарыстоўваючы формы раешніка і прыпеўкі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піце́ц ’піток’ (ТС), укр. питець ’тс’. Вытворнае ад піць (гл.), параўн. піток. Згодна з ESJSt (11, 647), дэрыват ад *pitati ’карміць, жывіць, насычаць’, дакладней, ад больш архаічнай формы, засведчанай у ст.-слав. питѣти ’тс’, што ўтворана ад назоўніка *рііь, параўн. ст.-інд. авест. ріш‑ ’страва, пітво’, асец. fud ’мяса’ і пад.; дыферэнцыяцыя значэння другасная, тлумачыцца супрацьпастаўленнем аналагічнаму тэрміну ядзенне (гл.), што, магчыма, утвараў рыфмаваны фразеалагізм, параўн. рус. тапёра и едера.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скла́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязны, плаўны (пра мову, пісьмо і пад.). Складныя думкі не лезлі ў галаву. Броўка. // Разм. Мерны, рыфмаваны (пра мову). Складныя прыпеўкі. // Разм. Стройны, зладжаны (пра спеў, музыку). Я шчаслівы, што я разам Пяю песні з камсамолам. Пяём песні складным сказам, Ажно рэхі йдуць наўкола! Купала.

2. Добры, удачны. Складнае жыццё.

3. Разм. Добра складзены, зграбны, стройны. Складны хлопец. □ [Васіль] быў нават крыху вышэйшы за мяне, складны ў плячах. Кавалёў.

складны́, ‑а́я, ‑о́е.

Такі, што можна складваць дзякуючы рухомаму злучэнню частак. Складны бумажнік. Складное вудзільна. □ Даніла моўчкі выцягнуў з зямлянкі дошкі, дастаў з кішэні драўляны складны метр. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)