ры́млянка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ры́млянка ры́млянкі
Р. ры́млянкі ры́млянак
Д. ры́млянцы ры́млянкам
В. ры́млянку ры́млянак
Т. ры́млянкай
ры́млянкаю		 ры́млянкамі
М. ры́млянцы ры́млянках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́млянка,

гл. рымляне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ри́млянка ры́млянка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́мляне, ‑ян; адз. рымлянін, ‑а, м.; рымлянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. рымлянкі, ‑нак; ж.

1. Грамадзяне старажытнай Рымскай дзяржавы.

2. Жыхары горада Рыма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)