Ры́ка ’грэчка’ (Сцяшк. Сл.). Ад гры́ка (гл.), дзе пачатковае г было ўспрынята як пратэтычнае і адпала.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пуэрта-Ры́ка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз.
Н. Пуэрта-Ры́ка
Р. Пуэрта-Ры́ка
Д. Пуэрта-Ры́ка
В. Пуэрта-Ры́ка
Т. Пуэрта-Ры́ка
М. Пуэрта-Ры́ка

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Коста-Ры́ка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Коста-Ры́ка
Р. Коста-Ры́кі
Д. Коста-Ры́цы
В. Коста-Ры́ку
Т. Коста-Ры́кай
Коста-Ры́каю
М. Коста-Ры́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ко́ста-Ри́ка Ко́ста-Ры́ка, -кі ж.;

Респу́блика Ко́ста-Ри́ка Рэспу́бліка Ко́ста-Ры́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пуэ́рто-Ри́ко о. Пуэ́рта-Ры́ка нескл., м.; (государство) Содру́жество Пуэ́рто-Ри́ко Садру́жнасць Пуэ́рта-Ры́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рына́лік ’дзіцячы начны гаршок’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма ад ры́льнік (гл.) або ад рыка (гл.), параўн. польск. дыял. rynik, ст.-чэш. renlík ’горшчык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)