ры́бін гл. рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́бін

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ры́бін ры́біна ры́біна ры́біны
Р. ры́бінага ры́бінай
ры́бінае		 ры́бінага ры́біных
Д. ры́бінаму ры́бінай ры́бінаму ры́біным
В. ры́бін (неадуш.)
ры́бінага (адуш.)		 ры́біну ры́біна ры́біны (неадуш.)
ры́біных (адуш.)
Т. ры́біным ры́бінай
ры́бінаю		 ры́біным ры́бінымі
М. ры́біным ры́бінай ры́біным ры́біных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́бін

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ры́бін ры́біна ры́біна ры́біны
Р. ры́бінага ры́бінай
ры́бінае		 ры́бінага ры́біных
Д. ры́бінаму ры́бінай ры́бінаму ры́біным
В. ры́бін (неадуш.)
ры́бінага (адуш.)		 ры́біну ры́біна ры́біны (неадуш.)
ры́біных (адуш.)
Т. ры́біным ры́бінай
ры́бінаю		 ры́біным ры́бінымі
М. ры́біным ры́бінай ры́біным ры́біных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́бін

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ры́бін ры́біна ры́біна ры́біны
Р. ры́бінага ры́бінай
ры́бінае		 ры́бінага ры́біных
Д. ры́бінаму ры́бінай ры́бінаму ры́біным
В. ры́бін (неадуш.)
ры́бінага (адуш.)		 ры́біну ры́біна ры́біны (неадуш.)
ры́біных (адуш.)
Т. ры́біным ры́бінай
ры́бінаю		 ры́біным ры́бінымі
М. ры́біным ры́бінай ры́біным ры́біных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́бін прям., перен. ры́бий;

р. тлушч — ры́бий жир;

~ны во́чы — ры́бьи глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́бін, ‑а.

1. Які мае адносіны да рыбы, належыць ёй. Рыбіна луска. // Які здабываецца з рыбы. Рыбін тлушч.

2. перан. Невыразны, бясколерны, халодны. Рыбіны вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́ба, -ы, мн. -ы, рыб, ж.

1. Вадзяная пазваночная жывёліна з канечнасцямі ў выглядзе плаўнікоў, якая дыхае жабрамі.

Касцявыя рыбы.

Драпежная р.

Рачная, марская р.

Біцца як р. аб лёд (пакутліва шукаць выйсце з цяжкага становішча; разм.). Адчуваць сябе дзе-н. як р. ў вадзе (натуральна, проста, добра; разм.). У каламутнай вадзе рыбу лавіць (перан.: мець выгаду, карыстаючыся няяснасцю абставін; разм., неадабр.).

2. Частка тушы (тушкі) такой жывёліны, якая ўжыв. ў ежу.

Смажаная, вэнджаная, салёная р.

Р. пад марынадам.

|| памянш. ры́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (ласкавы зварот да жанчыны, дзіцяці; разм.).

|| прым. ры́бны, -ая, -ае і ры́бін, -а (да 1 знач.).

Рыбная лоўля.

Рыбная прамысловасць.

Рыбныя катлеты.

Рыбны дзень (у які гатуюцца рыбныя, а не мясныя стравы). Рыбіна луска.

Рыбін тлушч (вадкі тлушч з печані трасковых рыб).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́біна

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ры́біна ры́біны
Р. ры́біны ры́бін
Д. ры́біне ры́бінам
В. ры́біну ры́бін
Т. ры́бінай
ры́бінаю		 ры́бінамі
М. ры́біне ры́бінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ры́бий прям., перен. ры́бін;

ры́бий жир ры́бін тлушч;

ры́бьи глаза́ ры́біны во́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тлушч, -у, мн. -ы, -аў, м.

Нерастваральнае ў вадзе масляністае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў жывёльных і раслінных тканках.

Растапіць т.

Рыбін т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)