руцінё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. руцінё́рка руцінё́ркі
Р. руцінё́ркі руцінё́рак
Д. руцінё́рцы руцінё́ркам
В. руцінё́рку руцінё́рак
Т. руцінё́ркай
руцінё́ркаю		 руцінё́ркамі
М. руцінё́рцы руцінё́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руцінёрка ж. рутинёрка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руцінёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да руцінёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руцінёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік руціны, кансерватар (у 1 знач.).

|| ж. руцінёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. руцінёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рути́нёрка руцінёрка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)