руці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. руці́н
Р. руці́ну
Д. руці́ну
В. руці́н
Т. руці́нам
М. руці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руці́н, -ну м., фарм. рути́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ру́ціны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ру́ціны
Р. Ру́цін
Ру́цінаў
Д. Ру́цінам
В. Ру́ціны
Т. Ру́цінамі
М. Ру́цінах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рути́н фарм. руці́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)