рухо́мы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рухо́мы рухо́мая рухо́мае рухо́мыя
Р. рухо́мага рухо́май
рухо́мае		 рухо́мага рухо́мых
Д. рухо́маму рухо́май рухо́маму рухо́мым
В. рухо́мы (неадуш.)
рухо́мага (адуш.)		 рухо́мую рухо́мае рухо́мыя (неадуш.)
рухо́мых (адуш.)
Т. рухо́мым рухо́май
рухо́маю		 рухо́мым рухо́мымі
М. рухо́мым рухо́май рухо́мым рухо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ураўнава́жана-рухо́мы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ураўнава́жана-рухо́мы ураўнава́жана-рухо́мая ураўнава́жана-рухо́мае ураўнава́жана-рухо́мыя
Р. ураўнава́жана-рухо́мага ураўнава́жана-рухо́май
ураўнава́жана-рухо́мае		 ураўнава́жана-рухо́мага ураўнава́жана-рухо́мых
Д. ураўнава́жана-рухо́маму ураўнава́жана-рухо́май ураўнава́жана-рухо́маму ураўнава́жана-рухо́мым
В. ураўнава́жана-рухо́мы (неадуш.)
ураўнава́жана-рухо́мага (адуш.)		 ураўнава́жана-рухо́мую ураўнава́жана-рухо́мае ураўнава́жана-рухо́мыя (неадуш.)
ураўнава́жана-рухо́мых (адуш.)
Т. ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́май
ураўнава́жана-рухо́маю		 ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́мымі
М. ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́май ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́мых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ство́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Кожная з дзвюх рухомых палавінак дзвярэй, аканіц, варот і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суста́ўчаты, -ая, -ае (спец.).

1. Які складаецца з асобных рухомых частак, змацаваных паміж сабою.

Сустаўчатая труба.

2. Які складаецца з асобных членікаў.

Сустаўчатыя канечнасці насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страбаско́п, ‑а, м.

Прыбор для атрымання рухомых вобразаў аб’екта, а таксама для фіксацыі асобных фаз руху.

[Ад грэч. stróbos — кручэнне і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыклагра́фія, ‑і, ж.

Метад вывучэння рухаў чалавека шляхам фатаграфавання запаленых лямпачак, умацаваных па рухомых частках цела.

[Ад грэч. kýklos — круг і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страбаскапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з атрыманнем і дэманстрацыяй рухомых вобразаў аб’екта, а таксама з фіксацыяй асобных фаз руху. Страбаскапічны эфект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чле́нік, ‑а, м.

Спец. Адна з рухомых частак, на якія дзеліцца цела некаторых жывёльных і раслінных арганізмаў; сегмент. Членікі вусікаў пчалы. Членікі саліцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суста́ўчаты, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з асобных членікаў. Сустаўчатыя канечнасці насякомых.

2. Спец. Які складаецца з асобных рухомых частак, змацаваных паміж сабою. Сустаўчатыя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канькі́, -о́ў, адз. канёк, -нька́, м.

1. Спартыўны інвентар, які складаецца са спецыялізаванага абутку і прымацаваных да яго рухомых ці нерухомых вузкіх сталёвых палазкоў; прызначаны для катання на лёдзе.

Фігурныя к.

2. Канькабежны спорт (разм.).

Мой любімы спорт — к.

|| прым. канько́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)