страбаско́п, ‑а, м.

Прыбор для атрымання рухомых вобразаў аб’екта, а таксама для фіксацыі асобных фаз руху.

[Ад грэч. stróbos — кручэнне і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)