рухо́мы, -ая, -ае.

1. Здольны рухацца, які можа рухаць.

Р. блок.

2. Які пераязджае з месца на месца.

Р. лазарэт.

3. Які можа змяняцца ў залежнасці ад умоў; які хутка развіваецца, мяняецца.

Рухомыя формы арганізацыі.

Рухомая з’ява.

○

Рухомая маёмасць (спец.) — такая, якая можа быць перамешчана з месца на месца.

Рухомы састаў — сукупнасць сродкаў аўтамабільнага, чыгуначнага і іншых відаў транспарту.

|| наз. рухо́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рухо́мы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рухо́мы рухо́мая рухо́мае рухо́мыя
Р. рухо́мага рухо́май
рухо́мае		 рухо́мага рухо́мых
Д. рухо́маму рухо́май рухо́маму рухо́мым
В. рухо́мы (неадуш.)
рухо́мага (адуш.)		 рухо́мую рухо́мае рухо́мыя (неадуш.)
рухо́мых (адуш.)
Т. рухо́мым рухо́май
рухо́маю		 рухо́мым рухо́мымі
М. рухо́мым рухо́май рухо́мым рухо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рухо́мы

1. в разн. знач. подвижно́й; подви́жный;

р. саста́ў — ж.-д. подвижно́й соста́в;

р. блок — тех. подвижно́й блок;

р. на́ціск — лингв. подви́жное ударе́ние;

р. мост — подвижно́й мост;

~мая раўнава́га — хим. подви́жное равнове́сие;

2. юр. дви́жимый;

~мая маёмасць — дви́жимое иму́щество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рухо́мы, ‑ая, ‑ае.

1. Здольны рухацца (аб прыстасаваннях, механізмах і пад.). Рухомы блок. □ Зроблены новы рухомы круг і прыстасаванні для дэкарацый. «Беларусь».

2. Які не знаходзіцца пастаянна на адным і тым жа месцы, здольны змяняцца. Рухомы націск у слове. □ [Вецер] разрываў полаг хмар, і тады праз рухомыя прасветы згасаючымі іскрамі падалі на зямлю зоркі. Шамякін. // Які пераязджае з месца на месца; проціл. нерухомы. Рухомы лазарэт. Рухомы магазін. // Прызначаны для перамяшчэння з месца на месца. Рухомая артылерыя. Рухомы мост. □ — Будзем ствараць невялікія рухомыя атрады, якія б змаглі знайсці прытулак і ў стэпе, — прапанаваў Андрэй. Няхай.

3. Які можа змяняцца ў залежнасці ад умоў. Рухомыя формы арганізацыі. // Які хутка развіваецца, мяняецца. Стыль пісьменніка, калі разглядаць яго як сувязі, што існуюць паміж асноўнымі вобразамі твораў, — з’ява рухомая. Юрэвіч.

•••

Рухомая маёмасць гл. маёмасць.

Рухомы састаў гл. састаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рухо́мы ’здольны рухацца; які можна перамяшчаць’ (ТСБМ, Нас.), рухо́мый ’тс’ (Бяльк.), рухо́му ’жвавы, дзелавы’ (ТС), сюды ж рухо́масць ’уласцівасць і стан рухомага’, ’рухомая маёмасць’ (ТСБМ). Польск. ruchomy ’які можа рухацца; перамяшчальны’. Прасл. *ruxomъ — дзеепрыметнік залежнага стану цяперашняга часу ад незахаванага прасл. *rusti ’рыць, капаць, пераварочваць (зямлю)’, ’перамяшчаць’ (гл. рушыць), утвораны як вядомы ад ведаць (Борысь, 526; Фурлан, Бязлай, 3, 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ураўнава́жана-рухо́мы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ураўнава́жана-рухо́мы ураўнава́жана-рухо́мая ураўнава́жана-рухо́мае ураўнава́жана-рухо́мыя
Р. ураўнава́жана-рухо́мага ураўнава́жана-рухо́май
ураўнава́жана-рухо́мае		 ураўнава́жана-рухо́мага ураўнава́жана-рухо́мых
Д. ураўнава́жана-рухо́маму ураўнава́жана-рухо́май ураўнава́жана-рухо́маму ураўнава́жана-рухо́мым
В. ураўнава́жана-рухо́мы (неадуш.)
ураўнава́жана-рухо́мага (адуш.)		 ураўнава́жана-рухо́мую ураўнава́жана-рухо́мае ураўнава́жана-рухо́мыя (неадуш.)
ураўнава́жана-рухо́мых (адуш.)
Т. ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́май
ураўнава́жана-рухо́маю		 ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́мымі
М. ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́май ураўнава́жана-рухо́мым ураўнава́жана-рухо́мых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рухо́масць, -і, ж.

1. гл. рухомы.

2. Рухомая маёмасць (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лабі́льны, -ая, -ае (спец.).

Нястойкі, няўстойлівы, рухомы.

Л. ціск.

Лабільная тэмпература.

|| наз. лабі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Настойкі, няўстойлівы, рухомы.

[Ад. лац. labilis — рухомы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́парт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Рухомы вузел металарэзных і дрэваапрацоўчых станкоў з разцом.

|| прым. су́партны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)