назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| русі́ны | ||
| русі́на | русі́наў | |
| русі́ну | русі́нам | |
| русі́на | русі́наў | |
| русі́нам | русі́намі | |
| русі́не | русі́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ру́сіны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ру́сіны | |
Ру́сінаў |
|
| Ру́сінам | |
| Ру́сіны | |
| Ру́сінамі | |
| Ру́сінах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
руси́н
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
русі́ны, ‑аў;
Назва ўкраінцаў заходнеўкраінскіх зямель, якая мела найбольшае распаўсюджанне ў час іх знаходжання пад аўстра-венгерскім гнётам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)