Ру́сь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Ру́сь
Р. Русі́
Д. Русі́
В. Ру́сь
Т. Ру́ссю
М. Русі́

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смерд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

У Старажытнай Русі: селянін, земляроб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́цязь, -я, мн. -і, -яў, м.

У Старажытнай Русі: храбры воін, асілак.

Слаўныя віцязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ако́льнічы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. (гіст.).

Адзін з вышэйшых баярскіх чыноў у Старажытнай Русі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́нда¹, -ы, ДМ -дзе, м.

На Русі ў Сярэднія вякі: воін царскай прыдворнай аховы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чудзь, -і, ж., зб. (гіст.).

У Старажытнай Русі: агульная назва некаторых заходняфінскіх плямёнаў.

|| прым. чудскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Русь (род. Русі́) ж., ист. Русь;

Кі́еўская Р. — Ки́евская Русь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Русь ист. Русь, род. Русі́ ж.;

Ки́евская Русь Кі́еўская Русь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́тчына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

На Русі да 18 ст.: радавое спадчыннае зямельнае ўладанне.

|| прым. во́тчынны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чалабі́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. У Старажытнай Русі: паклон з дакрананнем ілбом да зямлі (уст.).

2. Падача чалабітнай (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)