ру́сый ру́сы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́тло-ру́сый све́тла-ру́сы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тёмно-ру́сый цёмна-ру́сы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́сы ру́сый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руся́вы све́тло-ру́сый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́тла-ру́сы све́тло-ру́сый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цёмна-ру́сы тёмно-ру́сый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

русе́ть​II несов., разг. русе́ць; см. ру́сый.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ру́сы ’светла-карычневы з шараватым ці жаўтаватым адценнем (пра валасы)’ (ТСБМ). Укр. ру́сий ’русы’, рус. ру́сый ’тс’, польск. rusy, чэш. rusý ’светлавалосы, цялеснага колеру’, славац. rusý ’тс’, славен. rȗs ’чырвоны, жоўты’, серб.-харв. ру̏с ’тс’, балг., макед. рус ’светлавалосы’. З прасл. *rusъ, *rudsъ, роднаснага да руда, руды, рыжы (гл.). Індаеўрапейскія паралелі — літ. raũsvas ’чырванаваты’, rùsvas ’цёмна-карычневы’, rusė́ti ’тлець’, ruslės ’прысак’, лат. rusls ’карычневы’, rûsa ’іржа’, лац. russus ’чырвоны, рыжы’ і інш. (Фасмер, 3, 521–522; Бязлай, 3, 208; ESJSt, 13, 781).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)