румы́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. румы́нскі румы́нская румы́нскае румы́нскія
Р. румы́нскага румы́нскай
румы́нскае		 румы́нскага румы́нскіх
Д. румы́нскаму румы́нскай румы́нскаму румы́нскім
В. румы́нскі (неадуш.)
румы́нскага (адуш.)		 румы́нскую румы́нскае румы́нскія (неадуш.)
румы́нскіх (адуш.)
Т. румы́нскім румы́нскай
румы́нскаю		 румы́нскім румы́нскімі
М. румы́нскім румы́нскай румы́нскім румы́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

румы́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Румыніі, румын, належыць ім. Румынская мова. Румынская Народная Рэспубліка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румы́ны, -аў, адз. -мы́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Румыніі.

|| ж. румы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. румы́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малда́ўска-румы́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. малда́ўска-румы́нскі малда́ўска-румы́нская малда́ўска-румы́нскае малда́ўска-румы́нскія
Р. малда́ўска-румы́нскага малда́ўска-румы́нскай
малда́ўска-румы́нскае		 малда́ўска-румы́нскага малда́ўска-румы́нскіх
Д. малда́ўска-румы́нскаму малда́ўска-румы́нскай малда́ўска-румы́нскаму малда́ўска-румы́нскім
В. малда́ўска-румы́нскі (неадуш.)
малда́ўска-румы́нскага (адуш.)		 малда́ўска-румы́нскую малда́ўска-румы́нскае малда́ўска-румы́нскія (неадуш.)
малда́ўска-румы́нскіх (адуш.)
Т. малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскай
малда́ўска-румы́нскаю		 малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскімі
М. малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскай малда́ўска-румы́нскім малда́ўска-румы́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

румы́нский румы́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вало́скі (прыметнік) ’адзнака авечак з густой і доўгай воўнай’ (Сцяшк. МГ); ’парода авечак’ (КЭС). Валоскі < валожскі, якое звязана з валах — старой назвай раманскіх народаў (Фасмер, 1, 345). Параўн. рус. волошский орех, бел. валоскі арэх, укр. волоський ’румынскі’.

Вало́скі (назоўнік). Гл. валасажар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)